Grote Bevegemse dame is overleden

Anny Bert is overleden in spetember, maar ze is niet dood. Haar lezers nemen alleen maar afscheid van de verteller. De verhalen blijven maar we kunnen geen gesprek meer beginnen met de woorden: “Heb je gelezen wat Anny deze week heeft geschreven?”

Anny, geboren en getogen in hartje Zottegem, is later naar Bevegem getrokken. Zij heeft jaren voor de klas gestaan in Denderleeuw en dat ze Nederlands haar vak was zal niemand verbazen. De liefde voor taal was al heel vroeg aanwezig en in haar columns fileerde ze dkwijls bevegem en schopte ze regelmatig tegen de politieke schenen.

Anny wist de dagelijkse realiteit op een taalvaardige manier te verwoorden. Ze zal verder leven dankzij haar bijdragen, eerst in De Beiaard en nu in NUUS. We koesteren ook de verhalenbundels die ze publiceerde. Ondertussen zijn er honderden columns bijgekomen en Anny was nog lang niet uitverteld toen de pen plots stokte. Met liefde voor taal wist Anny de ziel van de Vlaamse Ardennen te vatten.

Ze gidste ons langs de gebeurtenissen op straten en pleinen en als ze een koppige instantie of een nukkige notabele met de bezem het haperende verstand uitveegde, dan stofte ze haar conclusies af met een glimlach. Ze monkelde bij zoveel menselijkheid en dat deden haar lezers ook. Het afscheid komt te vroeg. Anny, je was een goede observator, taalkundig sterk en een meester in het combineren van humor en commentaar.